Een welverdiende vakantie, deel 2: Tulcea

Na een busrit van 2 uur kwam ik aan in Tulcea. Het hotel was bijna naast het busstation, dus dat was snel gevonden. Even opfrissen en ik kon de omgeving verkennen tijdens een avondwandeling. Opnieuw kreeg ik het Belgische Kust - gevoel toen ik over de dijk slenterde. Alleen lag deze dijk niet aan de zee, maar aan de Donau. Tulcea is de laatste stad op het vasteland voor de Donau-delta (de steden/dorpen achter Tulcea behoren tot het deltagebied). De ligging van deze stad was ook de reden van mijn bezoek.

Op zondagochtend werd er niet uitgeslapen, maar begon ik direct aan mijn missie: een manier vinden om de delta te bezoeken. Er worden genoeg boottochten in de Donau-delta georganiseerd, het enige probleem was de prijs. Vaak is de prijs en vast bedrag per trip en aangezien ik alleen was, werd het een dure bedoening. Blijkbaar stond het geluk aan mijn kant want er was net een groep vertrokken en ik kon me nog bij hen aansluiten. Voor een kleine meerprijs zouden ze me met de speedboot achterna brengen. Die speedboot was die extra prijs meer dan waard. Even hoopte ik dat die groep al aan de andere kant van de delta was, maar na 10 minuten hadden we ze ingehaald en mocht ik overstappen op een langzamer vaartuig.

Onze kapitein en gids bleek een vogelkenner en -liefhebber te zijn want al snel kreeg ik een vogelgids en een verrekijker in mijn handen gedrukt. Aangezien ze toen nog steeds op het hoofdkanaal waren, vielen er daar weinig vogels te zien. Hoe dieper ze de delta indrongen, hoe meer vogels we tegenkwamen, zoals pelikanen, reigers, ooievaars,... Heel even gingen ze aan land, waar we gigantische mosselschelpen tegenkwamen. Ook viste onze gids een eetbare waterplant uit het water, waarvan we allemaal een stukje konden proeven. Toen we een "eetboot" voorbij voeren, werden er snel 10 borreltjes gevuld met palinka doorgegeven aan onze boot. Later zouden wij op de eetboot overstappen voor een gigantische lunch. De soep alleen al was voor mij veel te veel. Later werd deze gevolgd door een schotel van gebakken vis, een schotel van gegrilde vis met mamaliga (polenta), druiven, cake en koffie. Ik probeerde vanalles te proeven, maar elke keer moest ik beschaamd een deel van het eten op mijn bord mee teruggeven omdat ik het niet op kon. Mijn Roemeense reisgezellen aten hun bord wél netjes leeg en dat met een topsnelheid van 1 uur voor de volledige maaltijd. Na de maaltijd konden ze nog lekker genieten van de zon op het dek van het schip. Gelukkig voor mij sprak één van mijn reisgenoten ook Engels en zo had ik een gesprekspartner tijdens de 6-uur durende cruise. Kortom, het was een geslaagde uitstap. Voor de nieuwsgierigen: prijskaartje van een 6-uur durende cruise in de Donau-delta inclusief 3-gangen lunch en speedboot transfer: ongeveer € 35,-.

Op maandag had ik niet echt een plan en leek het een lange dag te worden want buiten de Donau-delta is Tulcea niet zo'n interessante stad. Gelukkig wist ik een stadsplan op de kop te tikken waardoor ik toch nog op plaatsen kwam, die ik anders nooit gevonden had. Ook hield ik van mijn cruise in de delta een souvenir over, namelijk een hele verzameling muggenbeten. Ik had er meteen een missie bij: een bezoek aan de apotheker. Mijn eerste poging mislukte: door een niet-Engelssprekende apothecaresse werd ik voorzien van een muggenwerend middel. Daar kwam ik pas achter na een telefoontje naar het thuisfront om de Nederlandse gebruiksaanwijzing op te zoeken. Mijn tweede poging slaagde wel na de nodig aanwijzingen. Simpele dingen kunnen soms ook moeilijk zijn.

Dinsdag 3 september moest ik Tulcea weeral verlaten. Dit keer had ik mijn busticket de vorige avond al gekocht en was ik er vol van overtuigd dat ik alles goed had gedaan. Alleen had ik niet gezien dat er op mijn ticket ook een stoelnummer stond met als gevolg dat ik op de verkeerde plaats zat. Blijkbaar is het van levensbelang op de juiste stoel te zitten; ik zie er nog steeds het belang niet van in. Nadat 3 verschillende medepassagiers mijn ticket hadden gecontroleerd en mij hadden duidelijk gemaakt waar ik moest zitten, vertrok ik lichtjes geïrriteerd richting Iasi.