Een welverdiende vakantie, deel 1: Constanta

Hoi allemaal,

Net terug van mijn lang verwachte vakantie en omdat ik jullie alles in geuren en kleuren wil vertellen, heb ik besloten mijn avonturen te vertellen in 4 verschillende verslagen.

De week van 19 augustus ga ik even overslaan, want die bestond vooral uit aftellen. Woensdagavond 28 augustus was het eindelijk zover en mocht ik het grijze Târgu Mures - het weer verpestte bijna mijn vakantiestemming - inruilen voor de zee. Maar eerst had ik een lange busrit voor de boeg die al meteen goed begon... ik stond niet op de passagierslijst terwijl ik er speciaal gebeld had om te reserveren. De niet-Engelssprekende buschauffeur zat mij eerst maar wat boos aan te kijken niet goed wetende wat te doen. Gewoon blijven staan en even boos terugkijken. Uiteindelijk bromde hij de prijs en mocht ik toch mee.

De rest van de busrit verliep vlot en donderdagochtend, na een busrit van 10 uur, kwam ik aan in Constanta, de grootste havenstad van Roemenië. Nadat ik mijn spullen had gedropt in het hostel en mijn korte broek had bovengehaald, trok ik op verkenning door de stad. Niet de mooiste stad van Roemenië. Het leek wel alsof ze in de hele stad tegelijk alle wegen aan het (her)aanleggen waren, niet ideaal voor een stadswandeling. Ook het onderhoud van de gebouwen mocht best wat meer aandacht krijgen want vele gaven een verloederde indruk. Er waren ook plaatsen die me wel konden bekoren zoals het maritiem museum en het strand.

Na een avondwandeling over het strand trok ik terug naar het hostel, waar ik een aantal medebewoners ontmoette; een meisje uit Duitsland, een jongen uit Frankrijk en een dove jongen uit de UK waarmee ik de hele avond gecommuniceerd heb via een iPad. In een hostel kom je vaak interessante mensen tegen die elk een eigen verhaal hebben. Dit keer waren er ook veel die alleen reisden omdat hun vrienden niet geïnteresseerd waren in een vakantie in Roemenië. Jammer, want het is een prachtig land dat zeker een bezoekje waard is ;)

Vrijdag was het tijd voor een bezoekje aan het strand, maar eerst even rustig wakker worden en kennismaken met mijn Nederlandse kamergenoot, die me meteen 2 uur aan de praat wist te houden. Later dan gepland, kwam ik aan in de badplaats Mamaia, bekend om zijn fancy clubs en ongeveer 1 km van het hostel. Helaas zat het weer niet helemaal mee want er was een aardig windje en behoorlijk wat wolken die mij ervan weerhielden een duikje te nemen in de Zwarte Zee. Dan maar gewoon wat luieren op het strand en een wandeling maken over de pier en door het stadje zelf. Ik voelde me even alsof ik aan de Belgische Kust was (misschien door het weer), maar om een goed beeld te krijgen van deze Roemeense badplaats, liet ik me verleiden door een ritje met de "telegondola" (kabelbaan).

In het hostel viel er die avond weinig te beleven waardoor ik erg vroeg onder de wol lag en er zaterdagochtend ook weer relatief vroeg uit was. En dat was het plan, want het was ideaal strandweer. Deze keer trok ik niet naar het fancy Mamaia, maar naar een simpel strand in Constanta zelf. Daar werd ik geëntertained dor een straathond die samen met de kinderen in de zee aan het spelen was. In navolging van deze speelse viervoeter nam ik mijn eerste (en enige) duik in de Zwarte Zee. Helaas was de strandpret van korte duur want in de namiddag vertrok ik richting Tulcea. Ook deze keer ging de bus nemen niet zonder slag of stoot. Mijn bus stond al te wachten en net zoals iedereen had ik netjes mijn bagage in het koffer gezet en was ik ingestapt. Ik ben het gewoon op de bus zelf te betalen. Toen het tijd was om te vertrekken werden alle passagiers geteld en bleek er iets niet te kloppen. De discussie in het Roemeens liet ik aan me voorbij gaan. Net toen ik dacht dat er eindelijk bustickets verkocht gingen worden, haalde iedereen zijn ticket boven en was ik de enige die geld vashad. Probleem opgelost: de verstekeling (ik) was gevonden en had betaald. Op naar Tulcea.

Wordt vervolgd....