The great journey

Hey!
Ik ben er een weekje tussenuit geweest, vandaar dat jullie zolang op dit verslag moesten wachten. Laat ik jullie alvast waarschuwen: zet je in een gemakkelijke stoel met een hapje en een drankje binnen handbereik want dit wordt een kanjer van een verslag...

Zoals ik in mijn vorige verslag zei, nam ik twee weken geleden, donderdag 10 juni, afscheid van Marta. Met een stuk of tien trokken we naar Lycavittus, de hoogste berg in Athene, om daar naar de zonsondergang te kijken. De avond sloten we af op het dak van Marta... Een laatste babbeltje en om 1u was het feestje over: tijd om afscheid te nemen. De meesten gingen naar huis, Marta ging naar de luchthaven. Exit Marta, kurwa*!

Ik moet mijn hersenen serieus pijnigen om te weten wat ik die dagen daarna heb gedaan... Eerlijk gezegd: ik kan er niet opkomen. Ik geloof dat we vrijdag naar het strand geweest zijn. Een privé-strand, maar dankzij een gat in de omheining konden wij gratis binnen... sommige mensen zijn toch zo vindingrijk en nee ik heb het niet over mezelf :) Die vrijdagavond, 11 juni, was de grote summer-goodbye party van ESN! Volgens onze informatie zou dat doorgaan in een chique beachclub zonder studentikoze prijzen. Maar daar viel wel een mouw aan te passen: vooraf zoveel mogelijk drinken... Oorspronkelijk hadden wij een tafel gereserveerd omdat dat iets voordeliger was. Na een zeer aangename tramrit, met 100 dronken Erasmussers, was het een hele organisatie om ons binnen te krijgen want wie had nou wel een tafel en wie niet? Tijdens het wachten ontdekten enkele wildplassers van onze tafel een gat in de omheining. Elf euro uitsparen was wel een aanlokkelijk idee... Vier van ons slaagden daarin en de vier overigen (waaronder ik natuurlijk) niet :( We werden letterlijk uit de bosjes geplukt en naar de ingang begeleid om te betalen... Mishka probeerde om het ook voor ons goedkoper te maken door met mijn inkomticket terug buiten te gaan en drinken te kopen in de kiosk. Zo had ik toch nog een gratis biertje. Maar voor ik dat kon opdrinken, hadden de organisatoren al gespot dat het geen bier van de club was. Tja, een ordinair blikje bier in een fancy club is nogal opvallend :). Helaas hadden ze ook gezien dat ik net van dat blikje dronk en mocht ik het mooi gaan uitleggen waar dat vandaan kwam. Uiteraard geloofde ze er geen snars van en wilden ze me nog eens laten betalen :o Uiteindelijk kon ik daar nog onderuit komen, maar mijn pintje moest ik wel afgeven. Maar desondanks dit voorval een bijzonder geslaagde avond. Zeker als je weet dat het al licht was toen we de club verlieten, langs het strand... Daar waren enkele dronken Spanjaarden in de zee aan het zwemmen, de ene met kleren, de andere helemaal naakt... Grappig om te zien :D. 's Ochtends waren we terug in het centrum, eerst een dutje in de tram gedaan en daar nog een paar uurtjes geslapen.

Zaterdagnamiddag ben ik dan aan mijn laatste paper begonnen. Het plan was om dat eventjes snel te doen... lichtjes onderschat. Zodat ik ook zondag nodig had om daar aan te werken...
Maandag kon ik die paper dan inleveren en meteen eens horen achter mijn punten. Slechts één prof had goed doorgewerkt en alle examens verbeterd en de punten doorgegeven: 9,5/10 voor Human resource management :D :D :D
Maandagavond was er één van de laatste feestjes in de oh-zo populaire Lollipop club. Maar eerst nog een ander afscheidsfeestje. Ditmaal moest ik afscheid nemen van Lucie. Zij zou donderdag de 17e vertrekken, exit nr. 2. Hoewel het niet de bedoeling was, was ik vroeg thuis... vroeg in de ochtend. Of dat wel zo'n strak plan was, weet ik nog altijd niet. Het had een voordeel en een nadeel.

Dinsdag 15 juni vertrok ik naar Kreta. Wetende dat ik nogal goed was doorgezakt de avond voordien, kunnen de meeste onder jullie al wel raden dat ik tijdsgebrek had en me nog serieus moest haasten. Maar uiteindelijk slaagde ik er in om een veel te zware tas te maken en wonder boven wonder was ik nog als eerste in de metro :) Ik maak echt vooruitgang al zeg ik het zelf ;)
Dat ik niet al te veel had geslapen de nacht voordien had ook een voordeel: ik heb goed geslapen op de ferry. Volgens mijn medereisgenotes was ik de beste slaper, yes ik heb ook talent :)!

Woensdag rond een uur of 6 in ochtend kwamen we aan in ons hotel in Kreta. De eigenaar had ons niet verwacht en we moesten even wachten... Uiteindelijk kwam de vader van de eigenaar, die geen Engels sprak, maar fantastisch was in lichaamstaal :) Ons bed moesten we zelf nog opmaken en daarna kon de vakantie beginnen! Met slapen!
Tegen de middag maakten we ons klaar om naar het strand te gaan, maar eerst douchen, het was zo'n 40°! Aga probeerde ondertussen te achterhalen wanneer de eigenaar, die wel Engels sprak, zou komen. Zijn vader wist haar te vertellen dat hij twee zonen had: Georgos en Pedro. Na een waarschijnlijk vermoeiend gesprek met die man wist Aga ook wanneer ze geboren waren en hoe groot ze waren (meer dan 2m) maar niet wanneer ze gingen komen :)
Dan maar afkoelen op het strand vlakbij het hotel... heerlijk. Een strand omgeven door rotsen, waar het water grotten in gevormd heeft. Leuk om die te verkennen :) We hebben een hele poos op de rotsen in een ondiep stuk gezeten. Aga en Monika waren op zoek naar schelpen, ik was bezig om een aangenaam plekje te zoeken op die vieze ondergrond met allerlei sponsen, wieren en ik weet welke andere dieren en planten daar nog zaten... en ik wil het ook niet weten. Volgens Aga was die ondergrond wel oké, je moest er gewoon een band mee aangaan. Maar nadat zij dacht een mooie schelp gevonden te hebben, die plots twee rode poten bleek te hebben, verbrak ook zij haar band met de bodem en zwommen we terug naar het strand.
's Avonds gingen we eten met Jurek en zijn zus die al een dag langer in Kreta waren. Daarna gingen we nog naar het strand voor een laatste verfrissende duik. Onze eerste dag op Kreta zat erop.

Op donderdag kregen we het gezelschap van Pablo. Nadat die uitgerust was van de nachtferry, huurden we een auto en reden we naar een strand in het zuiden van het eiland (Chania is aan de noordkust). Na een aantal uren hadden we het daar wel gezien en reden we verder naar een ander strand. Een heel mooi strand: ondiep water, zodat je van het ene eilandje naar het ander kon wandelen. Hier vond Pablo zijn huisdier: ook een schelp met poten. Helaas voor Pablo was de vriendschap niet wederzijds... ;)
Op de terugweg stopten we nog bij een canyon, voor een paar foto's.

Vrijdag 18 juni, in de voormiddag bezochten we het stadje Chania. Het was net iets te warm: om 10u was het al 38°... lekker puffen dus. 's middags verhuisden we naar Iraklio, een busrit van 5u.
's Avonds kwamen we in ons hotel en nadat we gegeten hadden doken we zo snel mogelijk het zwembad in. De hoteleigenaar verklaarde ons wel voor gek, maar het water was heerlijk. Toen het donker begon te worden, gingen we naar onze kamer en dronken nog wat op het balkon.

Ook de volgende dag was het nog veel te warm dus ideaal om nog meer stranden te verkennen. Weer een prachtig strand aan de zuidkust, begrensd door rotsen. In deze rotsen waren grotten, oorspronkelijk waren het graftomben, maar in de jaren '70 werden zij bewoond door hippies. Volgens de geur, doen ze soms ook dienst als openbaar toilet... Maar toch, zeker de moeite. Mijn reisgenoten, zijn ook van één van die rotsen gesprongen. Ik kon de groepsdruk weerstaan en bedankte voor de sprong van 5 à 7 meter.
Later die namiddag trokken we naar het strand aan de andere kant van de berg: de red beach. Een stevige klim, vooral in die hitte. Gelukkig waren we goed uitgerust met ons handdoekje en onze flipflops :) Het strand was minder rood dan ik verwacht had, eerder oranje. Ik kwam als tweede aan en wilde zo snel mogelijk de zee in, maar voor ik mijn handdoek kon neerleggen, maakte Jurek mij al attent op de hoeveelheid naakte mensen. Toen herinnerde ik mij dat ik aan de ingang een bord had gezien dat het een naaktstrand was. Gelukkig mochten we onze bikini aanhouden :)

Zondag was onze laatste dag op Kreta. Die dag gingen we naar een waterpark. Niks voor mij, dacht ik van te voren en ik had een beetje schrik dat ik heel de dag op een stoeltje zou zitten kijken aangezien ik nogal een schrikschijter ben. Maar met een beetje trots kan ik toch zeggen dat ik alle, op één na, glijbanen heb geprobeerd. :D Hoewel ik een paar keer mijn bikini bijna kwijt raakte, was het een zeer geslaagde uitstap. :)
Die avond namen we de ferry naar Santorini. In het hotel wachtte ons nog een andere verrassing: Mishka was ook meegekomen, samen met Bibi en haar zus. Die avond waren we dus met negen.

De volgende dag konden we het eiland gaan verkennen. Omdat Mishka, Jurek en zijn zus de volgende dag al zouden vertrekken en maar één dag hadden, splitsten we ons op. Aga, Pablo, Monika en ik namen onze tijd en huurden twee quads. En nee, ik heb niet op de openbare weggereden (wel op een parking om eens te proberen). In het begin vond ik die quad maar niks, na een tijdje vond ik het helemaal geweldig! :) We reden naar de hoofdstad Fira, waar we wat door de typische straatjes slenterden. 's Middags wachten we op de anderen en gingen we samen eten. Daarna gingen wij vieren naar een andere 'red beach' (Kokkini paralia in het Grieks). Deze keer geen naaktstrand en het was ook iets meer rood. Weer een klimmetje, maar na Kreta konden we dit met gemak aan :). Daarna reden we nog wat rond het eiland, kwestie van de benzine op te maken :p
Die avond was het Jureks laatste avond, hij zou binnen twee dagen terug naar Polen gaan. En dan krijg je natuurlijk van die nostalgische gesprekken: à la 'waar hebben we elkaar leren kennen'... Onze eerste indrukken van elkaar.

Dinsdagochtend: exit Jurek :(
Aga, Pablo, Monika en ik brachten onze quads terug en zouden normaal op dagtrip naar de vulkaan gaan. Helaas, te veel wind en de trip was afgelast. Dan maar terug naar het hotel en kijken wat we dan wel gingen doen. We beslisten om met de bus naar Ia te gaan. Toen we de bus vlak voor onze neus zagen wegrijden en daarna bijna een uur op de volgende zaten te wachten was de teleurstelling erg groot en daalde de sfeer even tot onder het nulpunt. Gelukkig konden we Bibi bellen, zij wist de busuren en kon ons vertellen dat de volgende bus om half 3 was. Ondertussen was het 11u! Dan maar een auto huren en met de auto naar Ia. Onderweg bezochten we een wijngaard waar we ook wijn mochten proeven. Even puur genieten, met lekkere wijn, prachtig uitzicht, zon en veel wind. Bovendien had ik nog nooit zo'n lekkere olijven gegeten. :) Daarna nog even naar het strand, dit keer een zwart strand. Een duikje in de zee. De golven waren redelijk krachtig dus erin was niet zo moeilijk, maar eruit was andere koek. Net iets te winderig, dus lang zijn we niet op het strand gebleven. Daarna bezochten we Ia en keken we daar naar de zonsondergang... Onze laatste volledige dag op Santorini, dachten we...

Woensdagochtend deden we een korte trip naar de vulkaan van Santorini. Een raar idee om over een vulkaan te lopen, maar uiteindelijk is het een hoop stenen. Ik had eerder een put met lava erin verwacht... :) Tja, het is een slapende vulkaan, maar nog wel actief. Voor de geïnteresseerden: de laatste uitbarsting was in 1950 :)
Daarna bezochten we de hotsprings, die enkel toegankelijk zijn vanuit de zee. Dus moesten we van de boot springen en er heen zwemmen, maar het was inderdaad toch iets warmer. Het water was nogal moerassig, als ik het goed heb, is de bodem van sulfer ofzo. Volgens Pablo was de modder op de bodem gezond voor de huid en al snel begon hij aan zijn modderbad. Even later volgden wij zijn voorbeeld... We hadden maar een halfuur de tijd en daarna moesten we terug naar de boot zwemmen. Wij kwamen daar als laatste aan en we waren ook het meest modderig... :)
De boot bracht ons naar de hoofdstad Fira, waar de bus op ons wachtte. Op de terugweg kregen we telefoon van Bibi, om te zeggen dat het staking was in Athene en dat er geen ferries waren (Bibi's ferry was om 13u en die van ons om 16u). Terug in de buurt van het hotel deden we een poging om te achterhalen wanneer de eerst volgende ferry was en onze tickets te wisselen. De eerste ferry was om 0u40. Maar het wisselen was niet zo gemakkelijk omdat mijn drie reisgenoten tickets hadden met een kortingsactie... Zo werden we terug naar de hoofdstad Fira gestuurd om onze tickets te gaan wisselen. Weer hetzelfde verhaal over de kortingsactie-tickets en een 'kom over twee en een half uur maar terug'. Eerst wat gegeten, inclusief een ijsje, en wat liggen maffen op een pleintje omdat Pablo geen zin had om te wandelen... pfft, Spanjaarden! Twee en een half uur later terug naar het reisbureau waar we hetzelfde verhaal kregen en een 'kom over een uur maar terug'. Dit keer ben ik met Monika winkeltjes gaan kijken en het uur ging veel sneller... Uiteindelijk was alles geregeld en waren we op tijd terug aan het hotel. De hoteleigenaar zou ons om 9u naar de haven brengen en hij was nogal een ongeduldige man. Na meer dan drie uur wachten was onze ferry daar en konden we terug richting Athene.
Eind goed al goed, maar de beste grap was toen ik om 7u 's ochtends terug op mijn flat was. Ik had voor mijn vertrek mijn matras geleend aan mijn flatgenoot die visite kreeg. Hoewel ik op de ferry redelijk geslapen had, wilde ik nog wel een paar uurtjes slapen, maar... mijn matras was al in gebruik :) Haha, dus heb ik me maar met mijn slaapzakje op de zetel genesteld en toch weer goed geslapen, misschien ben ik wel echt een goede slaper :) Mijn flatgenoot voelde zich wel redelijk schuldig, maar ik kan er wel om lachen :D

Proficiat, je hebt het einde bereikt. Hier ga ik het bij laten.

Groetjes,
Leen