Meneer Jochems in Boekarest

Hallo!

Weer een hele tijd geleden, maar nog steeds alive and kicking. Na het kasteel van Dracula heb ik ook de "communistische" stad Boekarest overleeft.
Hoewel iedereen telkens zegt dat Boekarest niet de moeite waard is, had ik mijn tripje al ruime tijd geleden gepland, maar eerst moest er nog gewerkt worden.

Ik heb afscheid moeten nemen van Anna Kovacs. Omdat er teveel misbruik gemaakt werd van de schuilnamen, moeten ze voortaan onze eigen naam gebruiken, met als gevolg dat ik beantwoord wordt met meneer Jochems. Na de eigenaars, doen nu ook de klanten dat.

Twee weekends geleden (za 30 april) werd ik opnieuw op sleeptouw genomen door mijn collega Gyopi. Samen gingen we naar de village days in St. Gheorghe de Mures, een kruising van een kermis en een jaarmarkt. Gezellig en zo leerde ik weer een traditie kennen!
Helaas was de rest van het weekend minder fijn. Mijn huisbaas wil in de zomer het appartement renoveren, dus moet ik verhuizen. Even schrikken, maar ik krijg hulp van de AIESEC'ers. We zullen zien hoe dat verdergaat... voorlopig nog niets gevonden.

Na heel last-minute een hostel geboekt te hebben, was ik er helemaal klaar voor. Helaas verliep mijn vertrek niet van een leien dakje. We waren nog maar 2 uur op weg, toen we betrokken geraakten bij een accident. Gelukkig niks erg, geen gewonden, maar toch moest de politie erbij komen. Na enkele uren vertraging konden we koers zetten richting Boekarest, met de voet stevig op het gaspedaal. Daar aangekomen, kreeg ik te maken met het volgende obstakel: mijn weg vinden. Enkele uren later dan verwacht vond ik toch mijn hostel - dacht ik - bleek dat verhuist te zijn! Ik kon wel janken en wilde al meteen terug naar Târgu Mures. Gelukkig werd ik opgehaald en bezorgde de eigenaar van het hostel me een fantastische avond door me - na 5 minuten - de deur uit te sturen met een groep Franse straatmuzikanten. Ze speelden een fanfare-muziek en wisten al gauw de sfeer er in te brengen. Enkele dronken zwervers placeerden zelfs een dansje! De priester van de naburige kerk was niet zo opgezet met de vrolijke (en luide) muziek en haalde er de politie bij, einde concert. Eén van de hevige fans bleek de eigenaar van een Irish Pub even verderop. Na gratis (!) eten en drinken mochten ze daar het concert verderzetten. Mijn dag vol tegenslagen werd afgesloten met een zalige (en goedkope) avond!

Zaterdag kwam traag op gang, maar toch heb ik een deel van Boekarest kunnen zien waaronder het parlement - helaas gesloten. In de avond bleef ik in het hostel samen met de twee hosts en twee Australiërs. Om middernacht aten ze typische Paassoep (de Orthodoxen vierden dat weekend Pasen). Daarna werden we uitgenodigd door de buurman om aan te schuiven aan zijn overvolle tafel - alles huisbereid. Even later moesten (!) we van zijn zelf-uitgevonden pizza proeven. Heerlijk, maar veel te veel. Ook dorst werd er niet geleden en net toen ik dacht alles gehad te hebben, werd de barbecue aangestoken, om 3 uur 's nachts! Langzaam begon het licht te worden en vond ik het tijd om nog even te gaan slapen. Het zal jullie niet verbazen dat zondag vooral bestond uit luieren in de talrijke tuinen van Boekarest. Die avond hield ik het rustig bij een kopje thee zodat ik maandag een laatste maal de stad in kon en helemaal fit zou zijn voor een busrit van 7 uur, dit keer zonder brokken!

Vandaag (dinsdag) een vrije dag om te bekomen van mijn avonturen, maar morgen moet ik opnieuw werken.

Vele groetjes!
Leen