Roemenië door de ogen van een bezoeker

Hallo allemaal,

Mijn weekje vakantie in Roemenië is voorbij.
Iedereen vraagt mij: hoe is het geweest, wat heb je allemaal gezien en gedaan, maar vooral: wat is je indruk van Roemenië? Ik ben natuurlijk naar daar gegaan voor ons Leen. Iedere blog van haar lees ik meerdere keren, ik bekijk de foto’s, zoek op internet en we zitten uren te praten via Skype. Prachtig al die communicatie mogelijkheden, maar een weekje samen doorbrengen is heerlijk.

Aangekomen op de luchthaven in Targu Mures een taxi genomen naar de stad.
Wat heb ik eerst gezien: een moderne Mercedes garage. Enkele mooie woningen. Een paar honderd meter verder, een hele rij oude kleine huisjes. Huisjes met oude gordijnen of stukken stof. Allemaal afgemaakt met schutting en poort. Zo’n huisjes waarbij je denkt : wonen daar nog mensen?
Eerst ons Leen haar tijdelijke verblijfplaats geïnspecteerd, daarna samen naar de stad.
In de stad zie je mensen gekleed zoals wij, een shoppingcenter, allerlei winkels, eetgelegenheden met nette terrassen, mooie gebouwen..... en dan, een bedelaar, mensen die iets proberen te verkopen. We hebben een hele stadswandeling gemaakt, ook langs het bedrijf gewandeld en de dag afgesloten met een lekker etentje in het centrum.

We hadden een hotel geboekt (3 nachten kamer met ontbijt) in Timisoara, een heel bekende en toeristische stad die zo’n 350 km verder ligt. De volgende morgen om 8 uur naar de bus die er niet was. Verkeerde info op internet. Taxi naar het treinstation, de taxichauffeur met ons in het station, maar de trein naar Timisoara vertrok pas rond vijf uur in de namiddag en we zouden dan pas rond 24 uur aankomen. Wat nu?
Neem de taxi, erg goedkoop, volgens de chauffeur. Wij hebben de taxi genomen!!!!!
Een taxi met 2 chauffeurs, een rit van 350 km (= enkele rit), er is geen autosnelweg maar een weg door de dorpjes, we zijn meer dan 5 uur onderweg geweest, één keer gestopt zodat wij naar toilet konden gaan en ik heb voor die mannen ook een koffie betaald. Ze hebben ons netjes voor de deur van het hotel afgezet. Die mannen moesten dan nog die 350 km terug.
Weet je wat dat ons gekost heeft? 500 Lei, dat is ongeveer 120 Euro.
En die chauffeurs hebben toch een goede dag gehad want ze hebben hun telefoonnummer gegeven voor onze terugrit.

Timisoara is een mooie stad. Mooie kerkjes die goed onderhouden zijn. Veel grote gebouwen met een mooie architectuur en historische waarde maar die zijn meestal vervallen en niet onderhouden, geen geld voor, denk ik. Meerdere parken en pleinen in de stad waar je rustig kunt wandelen.
We hebben veel gezien en genoten van die uitstap.
De terugrit hebben we met de bus gedaan. Een rit door de bergen met een prachtig landschap. Kuddes schapen met herders en honden. Terug door de dorpjes, mooie huizen en dan weer die rijen vervallen woningen. Je ziet er nog boeren met paard en kar, ik heb enkele keren een oud vrouwke gezien die met één of twee koeien in de grasberm stond. Een beeld dat wij kennen uit een film of oude prentkaart.

Op zondag zijn we een dag op stap geweest met Gyopi (Leen haar collega) en haar man Zozo.
We hebben toen een autorit gemaakt van een uurtje. Een zoutmijn bezocht, naar een meer geweest, prachtig!!! Het weer was toen zo slecht dat we onze zwemspullen niet boven gehaald hebben. We zijn nog op een festival weide geweest dat ook helemaal verregend was, er was nog een groep mensen aanwezig in traditionele kledij. We werden er onthaald met palinka, dat is een typische straffe borrel, we kregen een bord met een dikke soep met bonen en vlees en brood. Ze hebben voor ons gezongen en gedanst en geposeerd voor de foto. Het was alsof wij ere genodigden waren ook al verstonden we er geen woord van, het was wel grappig. Op de terugweg zijn we bij Zozo zijn ouders op bezoek geweest. Zeer hartelijk ontvangen, met koffie en zelfgemaakte taart. We moesten mee naar de boerderij van buren. Een oude boerderij met 2 koeien en een kalfje, twee varkens met biggen, een paard met veulen, kippen, konijnen, een hond en een nest met jonge zwaluwen in de stal. We kregen nog een fles met verse, nog lauwe koemelk. Ik weet dat sommige nu hun neus ophalen, maar ja, we hebben er van gedronken en ze was lekker, maar hebben de rest toch maar achtergelaten bij de moeder van Zozo.
De dag was vlug voorbij maar ik ben blij dat ik kennis gemaakt hebt met Gyopi en haar familie. Leen heeft er al zoveel over verteld, haar naam heb ik al zoveel horen noemen. Ze zijn echt heel aangenaam en hartelijk!

Maandag hebben we nog een uitstap gemaakt naar Sighisoara, een heel mooi, rustig klein stadje.
Dinsdag middag moest ik weer afscheid nemen. Zozo heeft me naar de luchthaven gebracht en me netjes begeleid tot binnen aan de balie.

Hoe is Roemenië?
Voor mij is het een land van uitersten en grote verschillen.
Modern en jaren terug in de tijd (of jaren stilgestaan?)
Ik vergelijk alles natuurlijk met België. Het hotel, uit eten gaan, het wijntje, de bus... alles heel goedkoop. Die taxi voor 120 euro maar de diesel en benzine kost er ook ongeveer 1,30 euro.
Grote verschillen in de mensen op straat, in de dorpen en de stad, de huizen, de wegen.

Ik ben blij dat ik een week vakantie heb kunnen doorbrengen met Leen. We hebben veel gezien en gebabbeld. Lekkere etentjes, soms met een wijntje erbij. We hebben er samen van genoten !!!!

Chris