Dolle weekends

Hoi allemaal,

Veel te lang geleden, dus ik zal eens diep in mijn geheugen graven om te beginnen waar ik vorige keer geëindigd was. Tijdens de werkweken is het vaak alle hens aan dek, maar weinig nieuws of spannends dat er gebeurt, dus dat stukje ga ik overslaan en dan begin ik op vrijdag 19 juli 2013.

Eén dag voor mijn verjaardag ... Het is niet verplicht om te trakteren voor je verjaardag, maar het wordt toch wel gedaan. Sommige mensen nodigen alle collega's - meer dan 50 man - uit in de kantine en trakteren dan met taart. Geen optie voor iemand zonder oven, zonder mixer en zonder kooktalent. Gelukkig had mijn mama vooruit gedacht en mij een heel pakket met Belgische chocolade opgestuurd om te trakteren :) In de namiddag werd ik verrast door een deel van mijn collega's met bloemen, een ketting en oorbellen. Ik was er zoooo blij mee, mijn dag kon niet meer stuk!

Zaterdag heb ik mijn krachten gespaard om 's avonds eens goed de bloemetjes buiten te zetten met de AIESEC'ers. En met 14 man, was de opkomst groter dan verwacht. Ook door hen werd ik verrast met oorbellen, een broche en chocolaatjes. Ashaa, uit Pakistan, gaf me een armband en traditionele kussenslopen. Opnieuw was ik in de zevende hemel en kon m'n weekend niet meer stuk! Ja, ik heb echt een leuke verjaardag gehad.

De week daarop was het mijn beurt om in de namiddag te werken. Het werk blijft hetzelfde, alleen lijkt de tijd sneller te gaan en ook is het lekker rustig in de avond. In het begin van de week kondigde zich al het volgende weekendplan aan. Gelukkig kon ik op vrijdag 26 juli mijn avondshift wisselen voor een dagshift en vertrok ik samen met Gyopi en Zozo naar Tusvanyos, een Hongaars festival.

Na een veel te lange dag op kantoor - Gyopi kwam zelfs speciaal naar ons kantoortje gewoon om te zeggen hoe erg ze uitkeek naar het weekend - stond ons nog een veel te lange autorit te wachten. Na de nodige file en de gebruikelijke tussenstops, de schoonfamilie waar ik ondertussen al kind aan huis ben, kwamen we aan in Tusnad, de plaats waar het festival plaatsvond. Eindelijk! Op naar de festivalwei. Eerst moesten we langs een donker bospad de heuvel af, vervolgens over het kerkhof, langs een meer, een spoorlijn oversteken en tenslotte door de controle waar we niet voorbij kwamen met onze fles palinka.

Gelukkig is de controle niet zo streng, dus de palinka ging in mijn handtas en het festival kon beginnen - ondertussen was het al 23h. Het eerste - en laatste optreden- was een 60-jarige Hongaarse zanger. Daarna was het tijd om het gebied wat te verkennen. Het festivalterrein ziet er eigenlijk hetzelfde uit als in België, alleen hebben ze hier maar één hoofdpodium, omringd door eet- en dranktentjes. Hier verkopen ze geen hamburgers en pasta, maar mititei (onsmakelijk uitziend vlees, maar de smaak valt wel mee), langos (een pannenkoek die naar smoutebollen smaakt met beleg dat je zelf mag kiezen) en kurtoskulas (broodstollen met kaneel, suiker of cocos). Naast het hoofdpodium was een vakantiepark, met kleine barretjes, vakantiewoningen gehuurd door festivalgangers en tentjes.

Wij besloten die avond gewoon in de auto te slapen. Ik had het meeste geluk omdat ik op de achterbank mocht slapen. Ik was de enige die goed geslapen had, maar ook diegene die het meeste pijn had de volgende ochtend omdat die "dingen" van de gordels de hele nacht in mijn rug staken en omdat ik mijn benen niet kon strekken.

Zaterdagmiddag kwam de eerste minister van Hongarije spreken. Iets wat Zozo absoluut wilde zien, mij kon het allesbehalve boeien. Na het veel te lang durende debat was het hoogtijd om ons op te frissen en om te eten. Ook hebben we onze tent, maar ergens in de grasberm gezet, dat was gratis. Het komt allemaal niet zo nauw hier ;)
In de namiddag zijn we naar een wijnproeverij geweest, opnieuw een hele uitleg in het Hongaars, maar uiteindelijk werd dan toch de wijn aangebracht en kon het proeven beginnen. Daarna eten en nog meer wijn... Het begin van een leuke avond.

Zondagmiddag vertrokken we terug richting Targu Mures, met dezelfde tussenstops. Dit vertrokken we met 5 personen, onderweg pikten we nog een bevriende motorrijder van Zozo op die motorpech had. Met 6 in de auto, gelukkig (?) was het maar voor 100 kilometer. Ach ja, het komt hier allemaal niet zo nauw...

Dat heb ik dan ook weer meegemaakt, een festival in Roemenië. En dan is het natuurlijk de kunst om een heel weekend met een fototoestel rond te lopen en geen enkele foto te maken. Want ookal was de muziek onbekend, de tekst onverstaanbaar, de omgeving was absoluut de moeite!

Vorige week had ik opnieuw de avondshift. Sinds enkele weken, krijg ik af en toe ook Franse telefoontjes... leerrijk, maar niet mijn favoriete klanten, want er zit een serieuse steek los bij die mensen. Op donderdag 1 augustus, had ik mijn record aantal telefoons, 23, waarvan 19 de eerste 5 uur.

Zaterdag besloot ik het rustig te houden. Na een paar drukke weekends kon mijn huis ook wel een poetsbeurt gebruiken :) Vandaag ga ik naar een AIESEC activiteit, verslag volgt nog.

Groetjes,
Leen